تفاوت افسردگی و دوقطبی

برای مشاوره در مورد تفاوت افسردگی و دوقطبی

چه با اختلال دوقطبی زندگی کنید و چه با اختلال افسردگی اساسی، دوره هایی از افسردگی را تجربه می کنید. این می تواند تشخیص آنها را سخت کند. اما دوقطبی به معنای دو تا خلق داشتن است زیرا دو مرحله دارد: شیدایی و افسردگی. اما اختلال افسردگی اساسی تنها یک مرحله دارد: افسردگی.

دانستن علائم هر یک می تواند به شما کمک کند تا بفهمید شما دچار کدامیک بوده و چگونه آن ها را درمان کنید. در این مقاله نحوه تشخیص تفاوت افسردگی و اختلال دوقطبی را توضیح داده و در مورد نحوه درمان و مدیریت هر اختلال نیز صحبت شده است.

تفاوت افسردگی و دوقطبی

برخی از تفاوت های اولیه اختلال دوقطبی را از اختلال افسردگی اساسی جدا می کند که دانشتن این تفاوت ها برای کمک به خود مهم است. در اینجا برخی تفاوت های اختلال دوقطبی و افسردگی شرح داده شده است.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I حداقل یک دوره شیدایی را تجربه کرده اند، اما ممکن است هرگز یک دوره اختلال افسردگی اساسی نداشته باشند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II حداقل یک دوره هیپومانیک را تجربه کرده اند که قبل یا بعد از یک دوره افسردگی اساسی بوده است.

افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی هیچ احساس شدید و بالایی را تجربه نمی کنند که پزشکان آن را به عنوان شیدایی یا هیپومانیا طبقه بندی کنند.

تشخیص اختلال دوقطبی همیشه آسان نیست. افراد ممکن است برای اولین بار زمانی که دچار یک دوره افسردگی می شوند، به جای زمانی که یک دوره مانیک یا هیپومانیک به پزشک خود مراجعه کنند. به همین دلیل، پزشکان اغلب در وهله اول اختلال دوقطبی را افسردگی تشخیص می دهند.

ممکن است مدتی طول بکشد تا پزشک تشخیص قطعی بدهد. ممکن است لازم باشد قبل از تشخیص اختلال دوقطبی، فرد را برای ماه ها یا حتی سال ها تحت نظر داشته باشند. افسردگی یکی از حالت های اختلال دوقطبی است. با این حال، برخی از افراد ممکن است جنبه های مختلف اختلال دوقطبی را یکباره تجربه کنند. برای مثال، ممکن است در کنار افکار مسابقه ای و انرژی بالا، احساس پوچی و انگیزه کم داشته باشند.

در برخی موارد فردی که یک دوره شیدایی شدید را تجربه می کند، ممکن است برای جلوگیری از رفتار خطرناکی که خود یا دیگران را در معرض خطر قرار می دهد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. پزشک ممکن است در این مرحله اختلال دوقطبی را تشخیص دهد. با این حال، قبل از تشخیص، آنها باید سایر شرایط مانند اضطراب، اختلال مصرف مواد و بیماری تیروئید را رد کنند.

تفاوت دیگر بین اختلال دوقطبی و افسردگی نحوه برخورد پزشکان با شرایط است. هر بیماری به دارو های متفاوتی نیاز دارد. در حالی که ممکن است پزشک برای فردی مبتلا به افسردگی دارو های ضد افسردگی تجویز کند، این دارو ها می توانند باعث ایجاد یک دوره شیدایی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شوند. تثبیت کننده های خلق و خو یا داروهای ضد روان پریشی درمان های استاندارد اختلال دوقطبی هستند.

تفاوت علائم دوقطبی و افسردگی

درک اینکه چه چیزی باعث هر مشکل سلامت روان می شود و شرایط موجود در هنگام ثبت تفاوت بین افسردگی و اختلال دوقطبی مهم است. در اینجا این تفاوت ها را مشاهده می کنید.

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک بیماری جدی است که شامل تغییرات شدید خلق و خو می شود. دانشمندان به طور کامل درک نمی کنند که چه چیزی باعث اختلال دوقطبی می شود، اما معتقدند که عوامل مختلفی در این زمینه نقش دارند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اختلال دوقطبی دارای الگوی وراثت ژنتیکی است، به این معنی که می تواند در خانواده ها ایجاد شود.

تحقیقات همچنین نشان می دهد که عدم تعادل یا عملکرد نادرست در دو ماده شیمیایی مغز به نام سروتونین و نوراپی نفرین در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شایع است. به عنوان مثال، نوراپی نفرین می تواند باعث یک دوره شیدایی شود. افراد معمولا در دوران نوجوانی یا قبل از 40 سالگی در بزرگسالی دچار اختلال دوقطبی می شوند، اگرچه ممکن است برخی از افراد خارج از این محدوده سنی معمولی تشخیص داده شوند. به نظر می رسد که این وضعیت تا آخر عمر ادامه دارد.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی معمولا چرخه هایی از علائم را تجربه می کنند. فرد مبتلا به این عارضه ممکن است دوره‌ای از افت شدید خلق را تجربه کند که ممکن است به دنبال یا قبل از یک دوره همراه با احساس شادی و بسیار مثبت باشد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II معمولا علائم افسردگی یا شیدایی را در طول یک دوره خلقی تجربه می کنند. با این حال برخی از افراد ممکن است اپیزودهای "مخلوط" را تجربه کنند که در آن علائم افسردگی و شیدایی همزمان رخ می دهد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I ممکن است هرگز افسردگی را تجربه نکنند.

پزشکان فقط در صورتی یک دوره شیدایی را به این صورت توصیف می کنند که حداقل 7 روز طول بکشد یا اگر علائم فرد آنقدر شدید باشد که بستری شدن در بیمارستان ضروری باشد. این علائم به طور کلی عبارتند از:

خلق و خوی بالا
انرژی بالا
فعالیت هدفمند تر
افزایش عزت نفس
کاهش خواب
صحبت کردن بیشتر از حد معمول
جریان سریع گفتار و افکار مسابقه ای
حواس به راحتی پرت می شود
تحریک پذیر بودن
درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز بدون فکر کردن به عواقب آن

برخی از افراد ممکن است در طول دوره مانیک یا افسردگی نیز روان پریشی را تجربه کنند. روان پریشی شامل داشتن ایده های عجیب و غریب و هذیانی یا توهمات گاه به گاه است. شکل خفیف تری از علائم شیدایی که پزشکان از آن به عنوان هیپومانیا یاد می کنند، در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II رخ می دهد. در طول یک دوره افسردگی در اختلال دوقطبی I (در صورت وقوع) و اختلال دوقطبی II، فرد علائم اختلال افسردگی اساسی را تجربه می کند.

تفاوت افسردگی و دوقطبی

افسردگی

افسردگی اساسی علت شناخته شده ای ندارد. مانند اختلال دوقطبی، افسردگی دارای عوامل ارثی است و همچنین ممکن است شامل عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی در مغز باشد. علائم اصلی افسردگی عبارتند از:

در بیشتر روز احساس می کنید
از دست دادن علاقه یا لذت به چیزها در بیشتر روز
احساس ناامیدی
احساس گناه نامناسب، بی ارزشی یا درماندگی
از دست دادن انرژی
مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری روی چیزها
تغییرات در الگوهای خواب، مانند ناتوانی در خواب، پرخوابی یا بیدار شدن در صبح زود
از دست دادن اشتها منجر به کاهش وزن شود
افکار یا اعمال خودکشی
بی قراری و تحریک پذیری
کندی حرکت و گفتار

تفاوت درمان اختلال افسردگی و دو قطبی

تشخیص علائم اختلال دوقطبی همیشه آسان نیست. یک متخصص سلامت روان که فقط شما را در خلق پایین می بیند ممکن است از رفتار شیدایی شما اطلاعی نداشته باشد مگر اینکه شما یا کسی که شما را به خوبی می شناسد آن را مطرح کند. نمودار زندگی راه خوبی برای ردیابی خلق و خوی شما و کمک به پزشک در تشخیص اختلال دوقطبی است. شما جزئیات مربوط به خلق و خوی، الگوهای خواب و رویداد های زندگی خود را ثبت خواهید کرد. اگر در نوسان شیدایی هستید، ممکن است احساس «بالا» و توانایی داشته باشید، اما نگاهی به تصویر بزرگ به شما نشان می دهد که چگونه یک حالت «پایین» به دنبال خواهد داشت.

این اطلاعات همچنین به پزشک شما دریچه ای به زندگی روزمره شما حتی ساعت به ساعت می دهد تا تصمیم بگیرد که در صورت نیاز چگونه درمان را بهتر انجام دهد. برخی از برنامه های گوشی موبایل نیز می توانند به شما کمک کنند تا در جریان باشید. تعداد کمی وجود دارد که به شما کمک می کند حالات، داروها، الگوهای خواب و موارد دیگر را ردیابی کنید. یکی حتی نحوه تایپ شما را در تلفن خود تجزیه و تحلیل می کند. سپس از این داده ها برای سنجش خلق و خوی شما و پیش بینی اپیزودهای دوقطبی استفاده می کند. فقط به یاد داشته باشید که این برنامه ها جای پیروی از یک برنامه درمانی را تحت نظر پزشک شما نمی گیرند.

اگر فکر می کنید ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشید، مهم است که نگرانی های خود را با یک متخصص سلامت روان در میان بگذارید و از نزدیک با آنها همکاری کنید تا به تشخیص صحیح برسید. اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است. درمان مناسب اغلب ترکیبی از مشاوره و دارو است. این بهترین راه برای مدیریت علائم شماست.

یک داروی تثبیت کننده خلق و خو، مانند دیوالپروکس یا لیتیوم، اغلب برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود. برخی از افراد علاوه بر تثبیت کننده خلق و خو یا داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند. مصرف یک داروی ضد افسردگی به خودی خود می تواند در واقع باعث ایجاد یک دوره شیدایی شود. این یکی دیگر از دلایل مهم برای تشخیص تفاوت اختلال دوقطبی یا افسردگی است.

با گذشت زمان، وضعیت شما ممکن است تغییر کند و داروهای شما ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشند. درمانگر شما ممکن است شما را تشویق کند که علائم خود را ردیابی کنید. ثبت خلق و خوی روزانه، الگوهای خواب، رویدادهای زندگی و سایر جزئیات ممکن است به شما و پزشک درمانی کمک کند تا از وضعیت خود آگاه باشید و مطمئن شوید که موثرترین درمان را دریافت می کنید.

داروهای ضد افسردگی درمان اصلی افسردگی هستند. رفتن به گفتگو درمانی نیز ایده خوبی است. برای افسردگی شدید که به دارو و درمان پاسخ نمی دهد، می توانید تحریک مغزی دریافت کنید. درمان تشنج الکتریکی، تکانه های الکتریکی را به مغز می فرستد و در نتیجه فعالیت تشنجی ایجاد می کند. این یک روش نسبتا ایمن است و می توانید آن را در دوران بارداری نیز انجام دهید. عوارض جانبی شامل سردرگمی و برخی از دست دادن حافظه است.

هر دو بیماری معمولا به ترکیبی از داروها به علاوه نوعی روان درمانی نیاز دارند. پزشکان اغلب درمان شناختی رفتاری را توصیه می کنند. در برخی موارد، خانواده درمانی ممکن است مفید باشد. همچنین ممکن است از تمرینات تنفسی و سایر تکنیک های آرامش بخشی بهره مند شوید. ممکن است مدتی طول بکشد تا آنچه را که برای شما مناسب تر است پیدا کنید و ممکن است لازم باشد به طور دوره ای کار هایی را انجام دهید.

اثربخشی برخی داروها ممکن است هفته ها طول بکشد. همه داروها دارای پتانسیل عوارض جانبی جدی هستند. اگر قصد قطع دارو را دارید، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید تا بتوانید با خیال راحت این کار را انجام دهید. اختلال دوقطبی و افسردگی در بسیاری مواقع قابل پیشگیری نیستند. شما می توانید یاد بگیرید که علائم هشدار دهنده اولیه و تفاوت افسردگی و دو قطبی را تشخیص دهید. با همکاری با پزشک خود، ممکن است بتوانید از بدتر شدن این دوره ها جلوگیری کنید.