باور های غلط در مورد بیش فعالی

با وجود اینکه پیشرفت های زیادی صورت گرفته است، باورهای غلط در مورد بیش فعالی همچنان پابرجاست. تنبل، نداشتن اراده، احمق، درهم و برهم، بی توجه یا ADHD یک بهانه است، فقط بیشتر تلاش کن! بنابراین، اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، ممکن است این باور های نادرست و بسیاری دیگر را نیز درونی کرده باشید.

اعتقاد به اینکه adhd چیزی است که نیست، می تواند شما را از جستجوی درمان باز دارد یا شما را به سمت استراتژی هایی سوق دهد که موثر نیستند. درونی کردن شایعات مربوط به بیش فعالی همچنین می‌تواند شما را در مورد همه چیز از علائم تا هویت خود دچار احساس شرم کند. به طور مشابه، اگر والدین کودک مبتلا به ADHD هستید، ممکن است در مورد اینکه چگونه بهترین حمایت از فرزندتان را انجام دهید، احساس شرم، گناه و سردرگمی کلی کنید. در این مقاله در مورد باور های غلط ADHD صحبت شده است.

باور های غلط در مورد ADHD

به لطف مطالعات و تحقیقات زیادی که در مورد ADHD انجام شده است، امروزه اطلاعات بسیار بیشتری نسبت به سال ها پیش در مورد این بیماری داریم. اما هنوز افسانه ها و باورهای غلطی وجود دارد. در ادامه برخی باور های غلط در مورد افراد دارای ADHD مطرح شده است.

اگر نمرات عالی می گیرید، نمی توانید ADHD داشته باشید.

واقعیت: زمانی که فردی مبتلا به ADHD آزمون سختی را پشت سر می گذارد یا حرفه ای در سطح بالایی دارد اما نمی تواند تکالیف را انجام داده یا کلید های خود را پیدا کند یا به یاد داشته باشد که صورت حسابی را بپردازد، ممکن است فکر کنید که این به عدم تلاش یا وظیفه شناسی مربوط می شود.

روبرتو اولیواردیا، دکترای تخصصی، می گوید: «این می تواند برای افراد مبتلا به بیش فعالی و همچنین افرادی که به آنها اهمیت می دهند، وقتی فردی را می بینند که بسیار باهوش است اما در انجام کارهایی که اکثر مردم آن را «ساده» می دانند مشکل دارد، گیج کننده باشد.» اولیواردیا خاطرنشان می کند، اما ADHD هیچ ارتباطی با هوش ندارد. در عوض، ADHD شامل مسائل مربوط به عملکرد اجرایی است، مهارت های شناختی که از موارد زیر تشکیل شده است:

• انعطاف پذیری ذهنی: توانایی تغییر توجه به یک کار متفاوت

• حافظه کاری: توانایی نگهداری اطلاعات در ذهن خود برای مدت کوتاهی

• خودکنترلی: توانایی مقاومت در برابر اقدامات تکانشی و غیرمفید مانند بیان پاسخ‌ها در کلاس

این مهارت های شناختی انواع رفتارهای پیچیده را کنترل می کنند، مانند:

• توجه کردن

• برنامه ریزی

• مدیریت زمان

• تصمیم گیری

• شروع وظایف

به طور کلی، کارهای به ظاهر ساده در واقع به برخی فرآیند های مغزی پیچیده نیاز دارند که در افراد مبتلا به ADHD چندان قوی نیستند. به عبارت دیگر، زمانی که مغز شما آن اطلاعات را در اختیار ندارد، پرداخت صورت حساب یا یافتن کلیدهایتان دشوار است.

حتما بخوانید: رژیم غذایی برای بیش فعالی

ADHD واقعا دختر ها را به اندازه پسر ها تحت تاثیر قرار نمی دهد.

واقعیت: زمانی، ده ها سال پیش، کارشناسان معتقد بودند که ADHD منحصرا پسران را تحت تاثیر قرار می دهد. اما اکنون می دانیم که این درست نیست. دختران (و زنان) کاملا ADHD را در تعداد مشابهی تجربه می کنند و با این حال، پسران هنوز بیشتر احتمال دارد که برای ارزیابی ارجاع شوند و تشخیص بیش فعالی دریافت کنند. به عنوان مثال، یک نظرسنجی در مقیاس بزرگ در سال 2018 نشان داد که 12.9٪ از پسران مبتلا به ADHD در مقایسه با 5.6٪ از دختران تشخیص داده شده اند.

همانطور که تحقیقات نشان می دهد، یک دلیل اصلی این است که ADHD در دختران متفاوت از پسران به نظر می رسد. در حالی که هر فرد مبتلا به ADHD متفاوت است، به طور کلی، دختران بیشتر احتمال دارد که علائم بی توجهی را تجربه کنند تا رفتارهای بیش فعال یا تکانشی. بر اساس یک مقاله متخصص 2020، دختران مبتلا به ADHD به جای جهش از دیوارها و مخرب بودن، ممکن است:

• رویا پردازی کرده

• بی نظم باشند

• احساس غرق شدن در افکار داشته باشند

• مشکلاتی با "اختلالات درونی" مانند اضطراب دارند.

دختران مبتلا به ADHD همچنین ممکن است راهبردهایی برای پنهان کردن یا جبران علائم دشوار خود ایجاد کنند. در هر صورت، علائم اغلب «آرام تر» دختران به احتمال زیاد ناشناخته می مانند، به ویژه زمانی که معلمان و والدین، بطور قابل درک، مشغول برخورد با رفتارهای شدیدتر و سرکش هستند. اما دختران مبتلا به ADHD هنوز با چالش هایی روبرو هستند. همان مقاله 2020 به مطالعات مختلفی اشاره می کند که نشان می دهد دختران ممکن است تجربه کنند:

• قلدری

• مشکلات روابط با والدین، خواهر و برادر و همسالان

• عزت نفس پایین

• افزایش نرخ حاملگی های زودهنگام یا برنامه ریزی نشده

• رفتار آسیب زننده به خود

حتما بخوانید: بیش فعالی در بزرگسالان

فقط کودکان سفیدپوست (و بزرگسالان) ADHD دارند.

واقعیت: ADHD بر افراد از هر نژاد و پیشینه تاثیر می گذارد. متاسفانه، تحقیقات نشان می دهد که ADHD در کودکان سیاه پوست و اسپانیایی تبار کمتر تشخیص داده می شود و کمتر درمان می شود. منبع تحقیقاتی معتبر منتشر شده در مجله JAMA Network Open تفاوت های نژادی و قومی مشابهی را در تشخیص و درمان یافت. به طور خاص، از 238011 کودک، کودکان آسیایی، سیاهپوست و اسپانیایی تبار در مقایسه با همسالان سفید پوست خود کمتر احتمال دارد که تشخیص ADHD را دریافت کنند.

کودکان سفیدپوست نیز نسبت به سایر کودکان احتمال بیشتری برای دریافت درمان برای بیش فعالی خود داشتند. اینکه چرا این اتفاق می افتد پیچیده است و عوامل موثر بسیاری را شامل می شود، از جمله:

• سوگیری صریح و ضمنی معلمان و ارائه دهندگان

• بی اعتمادی به نظام سلامت

• انگ جامعه در مورد سلامت روان و دارو

• دسترسی محدود به ارائه دهندگان سلامت

ADHD تشخیص داده نشده و درمان نشده می تواند بر تمام زمینه های زندگی فرد تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، در این بررسی سال 2015، محققان خاطرنشان می کنند که پیامد های آن عبارتند از:

• مشکلات رابطه طولانی مدت

• سطوح آموزشی پایین تر

• سوء مصرف مواد و الکل

• مسائل مالی و بی ثباتی شغلی

• تصادفات اتومبیل

اگر فرزندم مجبور است داروهای ADHD مصرف کند، یعنی من کارم را درست انجام نداده ام.

واقعیت: از آنجایی که ADHD یک وضعیت نامرئی است، جامعه ما به طور کلی مصرف دارو را انگ می زند. بنابراین، اگر در مورد دارو مردد باشید یا آن را به عنوان آخرین راه حل نگاه کنید، کاملا قابل درک است. اما لطفا خودتان را به خاطر اینکه به اندازه کافی انجام نمی دهید مورد ضرب و شتم قرار ندهید. برای شروع، برای بسیاری از کودکان و نوجوانان، دارو بخشی با ارزش از درمان است (بخش مهم دیگر درمان و سایر استراتژی های رفتاری شخصی است).

اولیواردیا پیشنهاد می کند که به دارو به عنوان « عینک برای کودک کم بینا، سمعک در صورت کم شنوایی کودک، انسولین برای دیابت یا دستگاه CPAP برای آپنه خواب» نگاه کنید. او خاطرنشان می کند که بسیاری از بیمارانش وقتی که والدینشان دارو را در نظر می گیرند سپاسگزار هستند.

هدف از داروی ADHD کاهش بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی بدون عوارض جانبی است. کار با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا سلامت روان متخصص در ADHD دوران کودکی می تواند به شما در یافتن رژیم درمانی مناسب برای فرزندتان کمک کند. البته دارو برای همه مناسب نیست. اولیواردیا تاکید می کند که نکته کلیدی این است که وضعیت فرزندتان را با دیگران مقایسه نکنید، حتی اگر آن کودک دیگر خواهر یا برادر او باشد. اولیواردیا می افزاید: «هر کودکی متفاوت است. جست و جوی همه ابزارهایی که می تواند به فرزندشان کمک کند، کاری است که والدین می خواهند انجام دهند و دارو می تواند ابزار مفیدی باشد.»

افراد مبتلا به ADHD فقط باید بیشتر تلاش کنند.

واقعیت: گفتن اینکه افراد مبتلا به ADHD باید بیشتر تلاش کنند تا تمرکز کنند، بی حرکت بنشینند، سازماندهی بیشتری داشته باشند یا بر برخی علائم دیگر غلبه کنند، شبیه به این است که به کسی که بینایی ضعیفی دارد بگوییم که خودش باید بخواهد که بهتر ببیند. بنابراین یکی از باور های نادرست در مورد ADHD است.

البته این امکان پذیر نیست. افراد با بینایی ضعیف نیاز به حمایت از عینک یا جراحی دارند. به طور مشابه، افراد مبتلا به بیش فعالی نیز به حمایت نیاز دارند. دکتر لارا هونوس وب، روانشناس در Walnut Creek، کالیفرنیا، و نویسنده کتاب "شش مهارت فوق العاده برای عملکرد اجرایی" با مراجعین کار می کند تا عملکرد اجرایی آنها را تقویت کند و در جهت اهداف شخصی آنها کار کند. به عنوان مثال، به مشتریان در موارد زیر کمک می کند:

• شناسایی و استفاده از استعداد های منحصر به فرد خود

• تعیین اهداف معنادار برای آنها

• تفکیک اهداف به یک سری مراحل کوچک و استراتژیک

• تقویت انگیزه

• مدیریت خلق و خو

به طور خلاصه، افراد مبتلا به ADHD نیازی به تلاش بیشتر ندارند، نکته کلیدی در تلاش متفاوت، احترام به تمایلات طبیعی و یافتن سیستم هایی است که به طور خاص برای شما کار می کنند. نیازی نیست که فردی بدون ADHD شوید. در عوض، می توانید برای کمک به کاهش علائم، اتخاذ استراتژی های سازگار با ADHD و بهره برداری از نقاط قوت بسیار به دنبال درمان باشید.

 

 

افراد مبتلا به ADHD هرگز نمی توانند تمرکز کنند.

واقعیت: درست است که افراد مبتلا به ADHD معمولا در تمرکز مشکل دارند. اما اگر به چیزی علاقه زیادی دارند، ممکن است به شدت روی آن تمرکز کنند که به آن هایپرفوکوس می گویند. برخی از کودکان بیش فعال به راحتی در کلاس حواسشان پرت می شود اما نمی توانند خود را از بازی ای که در حال انجام آن هستند کنار بکشند. بزرگسالان ممکن است در تمرکز بر روی بخش هایی از کار که آنها را خسته کننده می دانند مشکل داشته باشند، اما خود را به جنبه هایی که واقعا دوست دارند وصل می کنند.

ADHD یک ناتوانی یادگیری است.

واقعیت: ADHD یک ناتوانی یادگیری نیست. علائم ADHD می‌تواند مانع یادگیری شود، اما در مهارت های خاصی مانند خواندن، نوشتن و ریاضی مشکل ایجاد نمی کند. با این حال، برخی از ناتوانی های یادگیری اغلب با ADHD همراه هستند. این ممکن است به این باور غلط در مورد بیش فعالی نیز کمک کند. اما فقط به این دلیل که ADHD یک ناتوانی یادگیری نیست به این معنی نیست که بچه ها نمی توانند در مدرسه کمک بگیرند و بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب می توانند در محل کار نیز پشتیبانی دریافت کنند.

حتما بخوانید: علت بیش فعالی کودکان

 

 

سوالات متداول

1- باور های غلط در مورد ADHD چیست؟

باورهای غلط زیادی در مورد بیش فعالی یا همان ADHD همچنان پابرجاست که باید ریشه کن شوند، در متن مقاله چند مورد ارائه شده است.

2- اعتقاد به باور های غلط در مورد ADHD چه تاثیراتی دارد؟

اعتقاد به اینکه adhd چیزی است که نیست، می تواند شما را از جستجوی درمان باز دارد یا شما را به سمت استراتژی هایی سوق دهد که موثر نیستند و در متن مقاله شرح داده شده است.

3- باور به اینکه پسرها بیشتر دچار بیش فعالی هستند درست است؟

ده ها سال پیش، کارشناسان معتقد بودند که ADHD منحصرا پسران را تحت تاثیر قرار می دهد که در متن مقاله شرح داده شده است.